دوران مدرسه بعد از دوازده سال با تمام خاطرات تلخ و شیرینش پایان یافت. فردای کنکور، بچه های دوازدهم برای تدارک آخرین جشن دوران مدرسه ای، به تکاپو افتادند. جشن با حضور دبیران پایه دوازدهم، همکاران اجرایی متوسطه دو و مادران و دانش آموزان دوازدهم برگزار شد. جشنی پر از حس خوب با مرور خاطرات

خرداد ۱۴۰٢ بود دقیقا بعد از آخرین امتحانمون، قرار بود که ساعاتی پرخاطره کنار هم باشیم. جشن دانش آموختگی ما از پایه نهم با حضور مادران و معلمان مهربونمون با کلی برنامه های پرهیجان برگزار شد تا آغازی باشه برای ادامه مسیر در دوران دبیرستان. اما آنچه این جشن رو پربارتر کرد، صندوقچه هویت بود

با وجود آن همه دشواری ها، امام منبع امید و ایمان بود. او امام امت و امام مهربانی بود. ما‌ هم این چنین باشیم. دختران مهدایی در متوسطه یک و دو به مناسبت سالگرد ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره)، برش هایی از زندگی امام راحل را به تماشا نشستند و پذیرایی

من کیستم؟ کبوتر بی آشیانه ات محتاج دست های تو و آب و دانه ات نامت بلند مثل غزل های آسمان هشت آسمان نشسته به ایوان خانه ات شادمانه میلاد امام رئوف حضرت رضا علیه السلام با بستنی اسکوپی میزبان دخترانمون در متوسطه یک و دو مهدا بودیم.

به مناسبت میلاد باسعادت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه علیهم السلام و روز دختر و نیز آغاز دهه کرامت، مهدا شادمانه هایی برپا کرد؛ از دکورهای خاص روز دختری و پذیرایی تا ایجاد فضای شاد بعدِ امتحانی و سپس آماده شدن برای میلاد امام رئوف.  

یه چهارشنبه اردویی با اردوی یک روزه کرج با دوستان دهم و یازدهم. بسی پرنشاط و پرهیجان همراه با صرف آب بازی، هندوانه های پرماجرا، والیبال، بازی های گروهی و از همه جذاب تر چرخیدن لابه لای درختان سیب و هلو و زردآلو که هنوز سبز بودن. چهارشنبه ۱٣ اردیبهشت ماه بود این چهارشنبه!

حال خوب اردو در طبیعت، اردوی یک روزه ما در متوسطه اول مهدا در باغی زیبا در کرج بود، پر نشاط و پر هیجان… با هم بازی کردیم و لابه لای درختان سیب و هلو و زردآلو چرخ زدیم، ما در مهدا خاطره می سازیم، خاطره از جنس حس نوبرانه…

ممنونیم تا ابد… ممنونیم که دانه هایی در قلب ما کاشتید و رشد دادید دانه هایی که به اندازه ی یک زندگی عمر می کنند… ما در مهدا به رسم ادب، دورهمی داشتیم با همکاران فرهیخته مهدا، و در مراسمی از زحمات جهاد گونه عزیزان تقدیر به عمل آوردیم.

مهدایی هایی با اجرای سرود و تزیین کلاس ها، از مقام معلمین خود که مثل باران بر روی آنان، گل های شادی را نشانده بودند، قدردانی کردند.