در لحظات پایانی سال، مهدایی ها در کنار سفره ی هفت سین با آرزوی بهترین ها به استقبال سال جدید رفتند و خاطره آن روز را در قاب عکسی زیبا ثبت نمودند.

یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال با فرارسیدن بهار طبیعت، ما مهدایی ها نیز دست به کار شدیم و سفره هفت سین مان را به یاد روزهای خوش شعبان برپا کردیم. به امید آنکه سال نو، سالی پر از رنگ و

چقدر دوست داشتنی بود این جمله که از اولین روزهای شعبان ورد زبانمان شد: “خوشا به حال زمان که صاحبش تو باشی” دلپذیرتر آنکه هر روز نامه ای روی میزهایمان جلوه نمایی می کرد و لحظه به لحظه به بودن و آمدنش قوت قلبمان می داد. “دلارام هستی”ِمان است و از اینرو در جشن “دلارام

نیمه شعبان امسال برامون عطر و بوی دیگه ای داشت انگار… از همون اول ماه شعبان، قلبمون گره خورده بود به امام… هر روزمون با امام شروع می شد و تا شب بهمون انرژی می داد… و روز جشن… جشنی با حضور مادران و دختران مهربان مهدایی در متوسطه اول، پر از شور و نشاط

مهدایی ها دست به دست هم نهادن تا با برپایی خیریه در مدرسه و کاشتن گل های احسان و محبت در دل های هم نوعان خود، باغچه ی مهربانی گسترده تر شود. [aparat id=’tD8cW’]

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد… ایستگاه شادمانه به مناسبت اعیاد شعبانیه با همراهی مهدایی های عزیز برگزار شد. این بار شادمانه پفیلایی داشتیم با طعم فلفل، یه محصول تازه و خونگی!